بیماری آلزایمر را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: انواع نادر که در سنوات اولیه ظاهر می‌شوند و انواع معمولی و دیرینه. بیماران مبتلا به آلزایمر دیرینه، علائم بیماری را در میانه دهه 60 سالگی یا بعد از آن نشان می‌دهند، و با گذر زمان، علائم شدت بیشتری پیدا می‌کنند. در انواع زودرس ظاهر شونده و ناشناخته بیماری (early-onset idiopathic)، که حدود 10٪ از کل موارد را تشکیل می‌دهد، بیماران ممکن است در دهه 40 تا 50 سالگی با علائم بیماری روبه‌رو شوند. در انواع زودرس و خودمتحکم (early-onset autosomal dominant)، که کمتر از 1٪ از کل موارد آلزایمر را تشکیل می‌دهد، بیماران ممکن است به علائم در سن 30 سالگی و حتی زودتر نیز دچار شوند.

شیوع و تأثیر

بیماری آلزایمر بیشترین علت زوال عقل در افراد مسن است. این بیماری در 5٪ تا 8٪ از تمام افراد بالای 65 سال، 15٪ تا 20٪ از افراد بالای 75 سال و 25٪ تا 50٪ از افراد بالای 85 سال تأثیر می‌گذارد. بر اساس تخمین‌های محتاطانه، تا سال 2050 بیماری آلزایمر به 13.8 میلیون نفر در ایالات متحده تأثیر خواهد گذاشت.

در سال 2021، بیماری آلزایمر هفتمین علت مرگ در ایالات متحده بود و منجر به 119,399 مورد مرگ شد. تعداد موارد مرگ از 16.5 نفر در هر 100,000 نفر در سال 1999 به 36 نفر در هر 100,000 نفر در سال 2021 افزایش یافت، اما مرگ‌های مرتبط با بیماری آلزایمر گزارش نشده است. برخی از بیماران بی‌تشخیص می‌مانند و برخی دیگر علائم زوال عقل (مانند التهاب ریه از ناحیه گلو) را به جای بیماری آلزایمر به عنوان علت اصلی مرگ خود ثبت می‌کنند. برخی تخمین می‌زنند که تعداد مرگ‌های مرتبط با بیماری آلزایمر ممکن است شش تا هفت برابر بیشتر از آمارهای گزارش شده باشد. اگر این موضوع درست باشد، بیماری آلزایمر به عنوان سومین علت مرگ در میان افراد سالمند آمریکایی خواهد بود.

علائم بیماری آلزایمر

مراحل بیماری آلزایمر بر اساس علائمی که بیماران تجربه می‌کنند، دسته‌بندی می‌شوند. علائم مرحله اول شامل مشکلات حافظه (بیشتر از آنچه در افراد سالم با سن مشابه قابل انتظار است)، دشواری در تمرکز یا پیدا کردن کلمات مناسب، و گمراهی در زمان یا مکان هستند. بیشتر افراد تا زمانی که به مرحله خفیف برسند، تشخیص داده نمی‌شوند، زمانی که علائم شامل تغییرات در شخصیت و رفتار، پرسش‌های تکراری، گم شدن و دست‌کاری اشیاء در مکان‌های عجیب، طولانی‌تر شدن زمان برای انجام وظایف روزمره و دشواری در اداره پول و پرداخت قبوض می‌شوند. در مرحله متوسط، برخی از بیماران مشکل در تشخیص خانواده و دوستان دارند؛ عدم توانایی در یادگیری چیزهای جدید؛ مشکلات در مواجهه با موقعیت‌های جدید؛ دشواری در پوشیدن لباس یا انجام وظایف چندمرحله‌ای؛ پارانویا؛ وسواس و رفتار ترتیبی. در مرحله شدید، بیماران به طور کامل به کمک دیگران برای مراقبت وابسته می‌شوند، زیرا بدن آنها شروع به از دست دادن کارایی می‌کند. ارتباطات آنها به فغان‌ها، زمزمه‌ها محدود می‌شود؛ خواب زیادتر می‌شود؛ و آنها به تختخواب بستری می‌شوند. سایر علائم مرحله شدید شامل از دست دادن وزن، تشنج، دشواری در بلعیدن، عفونت‌های پوستی، و عدم کنترل روده و مثانه است.

تشخیص بیماری آلزایمر

بیشترین تشخیص بیماری آلزایمر توسط پزشک با پرسش از بیمار و یک عضو خانواده یا دوست در مورد وضعیت سلامت بیمار، سوابق پزشکی، توانایی انجام فعالیت‌های روزمره و تغییرات در رفتار و شخصیت بیمار انجام می‌شود. پس از آن، پزشک آزمایش‌هایی روی حافظه، حل مسائل، تمرکز، شمارش، و زبان انجام می‌دهد. حتی اگر کاهش توانمندی های ذهنی مشاهده شود، از جمله زوال عقل، هنوز ممکن است بیماری آلزایمر تشخیص داده نشود. کاهش عملکردهای ذهنی مشابه ممکن است به علت شرایط دیگری باشد که شامل بیماری پارکینسون، سکته مغزی، تومور، اختلالات خواب، عوارض جانبی از داروها یا عفونت باشد.

علل و پاتولوژی

علل و مکانیسم‌های بیماری آلزایمر به طور کامل درک نشده است. احتمالاً اکثر اشکال این بیماری به واسطه ترکیبی از ارث، محیط و عادات ایجاد می‌شوند.